ข้ากินเป็นเพื่อนเอ็งก็ได้...เพื่อนยาก (มอม : ตอนจบ)
มอมได้อยู่บ้านหลังใหม่มีเจ้านายคนคนใหม่ที่คอยดูแลให้ความรักและเอาใจใส่เป็นอย่างดี มอมเริ่มปรับตัวเข้ากับที่นี่คอยช่วยงานทำให้ทุกคนในบ้านต่างเอ็นดูในความแสนรู้ของมอม ไม่เพียงแค่นั้นมอมยังทำให้คุณแต๋วกลับมามีความสุขและสดใสขึ้นอีกครั้ง คุณแต๋วได้ตั้งชื่อใหม่ให้มอมว่า "ดิ๊ก" มอมจึงกลายเป็นเพื่อนที่คุณแต๋วทั้งรักและหวงแหนมากที่สุด
วันนี้ปณตจะพาคุณแต๋วไปเที่ยวทะเล คุณแต๋วขอให้พามอมไปด้วย แต่ปณตไม่อนุญาต คุณแต๋วจึงสั่งให้มอมรอที่บ้านแล้วจะรีบกลับมาหา มอมมองตามคุณแต๋วจนรถขับออกจากบ้านไป
ทุกวันมอมจะมารอคุณแต๋วอยู่หน้าประตูบ้านเหมือนที่มอมเคยรอนาถ จนกระทั่งกลางดึกคืนหนึ่งมีขโมยย่องขึ้นบ้าน มอมตั้งใจจับขโมยเหมือนที่มันเคยทำ ทันใดนั้นก็มีลมพัดเอากลิ่นของขโมยคนนี้ลอยมาที่จมูก มอมจำกลิ่นนี้ได้ กลิ่นของคนที่มอมเฝ้ารอมานาน มอมกระโดดใส่สุดแรงจนขโมยล้มลง มอมครางหงิงๆ หางกระดิกไปมา มอมเลียไปที่หน้าของขโมย มอมจำนาถเจ้านายที่มันรักเท่าชีวิตได้ไม่เคยลืมแม้ว่านาถจะโทรมและสกปรกมากแค่ไหนก็ตาม นาถกอดมอมไว้แน่นแต่กลัวว่าเจ้าของบ้านจะได้ยินจึงรีบหนี มอมตามนาถออกมา นาถกอดมอมด้วยน้ำตาและระบายความรู้สึกที่เก็บไว้มานาน นาถพักรักษาตัวจากการโดยยิงจนหายสนิทเมื่อกลับมาถึงบ้านพบว่าไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งบ้าน ลูก เมียและมอม จึงต้องมาเป็นขโมย มอมฟังนาถเหมือนรับรู้ความรู้สึกที่แสนจะทรมานได้ มอมนอนชิดตัวนาถเหมือนบอกเป็นนัยๆ ว่าต่อไปนี้จะมีมอมคอยอยู่เคียงข้างเสมอ แต่นาถยังคิดว่าถ้ามอมไปด้วยจะลำบากจึงคิดหาทางไล่มอมให้กลับไปอยู่กับเจ้านายคนใหม่ นาถพยายามหนีแต่สุดท้ายมอมก็ตามมาเจอทุกครั้ง นาถจึงยอมแพ้และยอมให้มอมตามไปด้วย
รุ่งเช้านาถเดินหางานจนไปหยุดอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวมีป้ายแขวนรับสมัครลูกจ้างแต่เจ้าของร้านไม่รับเพราะนาถมีหมา ด้วยความสงสารคนขายก๋วยเตี๋ยวจึงให้กระดูกหมูกับมอม แต่มอมไม่ยอมกินเพราะอยากให้นาถกินด้วย นาถจึงกัดไป 1 คำแล้วยื่นให้มอม มอมจึงกินอย่างสบายใจ
คุณแต๋วกลับจากทะเลพอถึงบ้านก็ตะโกนเรียกหามอมแต่ก็ไม่พบ คุณแต๋วร้องไห้เสียใจและขอให้ขับรถออกตามหา จนเจอมอมเดินอยู่กับนาถ คุณแต๋วตะโกนเรียกชื่อ "ดิ๊ก" มอมหยุดแล้วดีใจเมื่อเห็นคุณแต๋ว นาถจึงรู้ว่าคุณแต๋วคือเจ้านายใหม่ของมอมนั่นเอง ปณตจึงขอซื้อมอมแต่นาถยินดียกให้ นาถไล่มอมให้ไปอยู่กับนายคนใหม่แต่มอมยืนกรานที่จะอยู่กับนาถ ปณตจึงบอกคุณแต๋วว่าถ้ารักมอมจริงควรให้มอมได้อยู่กับคนที่มอมรัก คุณแต๋วเข้าใจจึงยอมปล่อยมอมไป นาถและมอมเดินร่อนเร่ไปจนได้พบกับโนดะซึ่งกลับมาทำธุรกิจอีกครั้งหลังจากสงครามยุติลง และเขาได้ชวนนาถให้กลับไปทำงานด้วยอีกครั้ง
1 ปีผ่านไปคุณแต๋วได้เพื่อนใหม่ชื่อ "ดุ๊กดิ๊ก" คุณแต๋วกลับมามีความสุขอีกครั้ง ส่วนมอมเองก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเจ้านายของมัน นาถมากินกาแฟที่ร้านเฮียโก ร้านเฮียโกกลับมาขายดีเหมือนเดิม หมูเองก็เข้าเรียนมัธยมแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติสุขอีกครั้ง
นาถนำอาหารไปถวายหลวงพี่ค่อม ค่อมได้บวชเป็นพระตามที่หลวงตาได้สั่งเสียไว้ก่อนมรณภาพ โดยมีจุกเป็นลูกศิษย์คนสนิท นาถคิดถึงเรื่องเจิดก็อดใจหายไมได้ เจิดถูกขโมยขึ้นบ้านและฆ่าทิ้งทั้งครอบครัว หลวงพี่จึงให้แง่คิดว่าทุกอย่างบนโลกล้วนไม่มีอะไรแน่นอน นาถฟังก็ยิ้มรับ นอกจากนี้นาถจะขอเอากระดูกของหญิงและหนูไปไว้ที่บ้านหลังใหม่ แต่หลวงพี่ถามนาถว่าเขาทั้งสองก็อยู่ในใจนาถมาตลอดไม่ใช่หรือ แล้วทำไมต้องไปยึดมั่นถือมั่นอะไรอีก นาถได้แง่คิดจึงเดินไปที่เก็บกระดูกของหญิงและหนู โดยมีมอมตามไปด้วย นาถสบายใจขึ้นหยิบรูปครอบครัวขึ้นมาดู ยิ้มให้หญิงและหนูก่อนจะนำรูปกลับไปไว้ที่บ้านหลังใหม่ แม้นาถจะไม่มีหญิงและหนูแต่นาถก็ยังมีมอมที่อยู่เคียงข้างคอยเติมความสุขให้ มอมคือสุนัขแสนรู้เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อเจ้านายของมันยิ่งชีวิต ….."มอม"…..
ติดตามชมละคร มอม นำเสนอเป็นตอนจบ ในวันที่ 30 เมษายน 2560 เวลา 20.15 - 21.10 น.ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
แท็กที่เกี่ยวข้อง:
ข้ากินเป็นเพื่อนเอ็งก็ได้...เพื่อนยาก (มอม : ตอนจบ)
มอมได้อยู่บ้านหลังใหม่มีเจ้านายคนคนใหม่ที่คอยดูแลให้ความรักและเอาใจใส่เป็นอย่างดี มอมเริ่มปรับตัวเข้ากับที่นี่คอยช่วยงานทำให้ทุกคนในบ้านต่างเอ็นดูในความแสนรู้ของมอม ไม่เพียงแค่นั้นมอมยังทำให้คุณแต๋วกลับมามีความสุขและสดใสขึ้นอีกครั้ง คุณแต๋วได้ตั้งชื่อใหม่ให้มอมว่า "ดิ๊ก" มอมจึงกลายเป็นเพื่อนที่คุณแต๋วทั้งรักและหวงแหนมากที่สุด
วันนี้ปณตจะพาคุณแต๋วไปเที่ยวทะเล คุณแต๋วขอให้พามอมไปด้วย แต่ปณตไม่อนุญาต คุณแต๋วจึงสั่งให้มอมรอที่บ้านแล้วจะรีบกลับมาหา มอมมองตามคุณแต๋วจนรถขับออกจากบ้านไป
ทุกวันมอมจะมารอคุณแต๋วอยู่หน้าประตูบ้านเหมือนที่มอมเคยรอนาถ จนกระทั่งกลางดึกคืนหนึ่งมีขโมยย่องขึ้นบ้าน มอมตั้งใจจับขโมยเหมือนที่มันเคยทำ ทันใดนั้นก็มีลมพัดเอากลิ่นของขโมยคนนี้ลอยมาที่จมูก มอมจำกลิ่นนี้ได้ กลิ่นของคนที่มอมเฝ้ารอมานาน มอมกระโดดใส่สุดแรงจนขโมยล้มลง มอมครางหงิงๆ หางกระดิกไปมา มอมเลียไปที่หน้าของขโมย มอมจำนาถเจ้านายที่มันรักเท่าชีวิตได้ไม่เคยลืมแม้ว่านาถจะโทรมและสกปรกมากแค่ไหนก็ตาม นาถกอดมอมไว้แน่นแต่กลัวว่าเจ้าของบ้านจะได้ยินจึงรีบหนี มอมตามนาถออกมา นาถกอดมอมด้วยน้ำตาและระบายความรู้สึกที่เก็บไว้มานาน นาถพักรักษาตัวจากการโดยยิงจนหายสนิทเมื่อกลับมาถึงบ้านพบว่าไม่เหลืออะไรแล้ว ทั้งบ้าน ลูก เมียและมอม จึงต้องมาเป็นขโมย มอมฟังนาถเหมือนรับรู้ความรู้สึกที่แสนจะทรมานได้ มอมนอนชิดตัวนาถเหมือนบอกเป็นนัยๆ ว่าต่อไปนี้จะมีมอมคอยอยู่เคียงข้างเสมอ แต่นาถยังคิดว่าถ้ามอมไปด้วยจะลำบากจึงคิดหาทางไล่มอมให้กลับไปอยู่กับเจ้านายคนใหม่ นาถพยายามหนีแต่สุดท้ายมอมก็ตามมาเจอทุกครั้ง นาถจึงยอมแพ้และยอมให้มอมตามไปด้วย
รุ่งเช้านาถเดินหางานจนไปหยุดอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวมีป้ายแขวนรับสมัครลูกจ้างแต่เจ้าของร้านไม่รับเพราะนาถมีหมา ด้วยความสงสารคนขายก๋วยเตี๋ยวจึงให้กระดูกหมูกับมอม แต่มอมไม่ยอมกินเพราะอยากให้นาถกินด้วย นาถจึงกัดไป 1 คำแล้วยื่นให้มอม มอมจึงกินอย่างสบายใจ
คุณแต๋วกลับจากทะเลพอถึงบ้านก็ตะโกนเรียกหามอมแต่ก็ไม่พบ คุณแต๋วร้องไห้เสียใจและขอให้ขับรถออกตามหา จนเจอมอมเดินอยู่กับนาถ คุณแต๋วตะโกนเรียกชื่อ "ดิ๊ก" มอมหยุดแล้วดีใจเมื่อเห็นคุณแต๋ว นาถจึงรู้ว่าคุณแต๋วคือเจ้านายใหม่ของมอมนั่นเอง ปณตจึงขอซื้อมอมแต่นาถยินดียกให้ นาถไล่มอมให้ไปอยู่กับนายคนใหม่แต่มอมยืนกรานที่จะอยู่กับนาถ ปณตจึงบอกคุณแต๋วว่าถ้ารักมอมจริงควรให้มอมได้อยู่กับคนที่มอมรัก คุณแต๋วเข้าใจจึงยอมปล่อยมอมไป นาถและมอมเดินร่อนเร่ไปจนได้พบกับโนดะซึ่งกลับมาทำธุรกิจอีกครั้งหลังจากสงครามยุติลง และเขาได้ชวนนาถให้กลับไปทำงานด้วยอีกครั้ง
1 ปีผ่านไปคุณแต๋วได้เพื่อนใหม่ชื่อ "ดุ๊กดิ๊ก" คุณแต๋วกลับมามีความสุขอีกครั้ง ส่วนมอมเองก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเจ้านายของมัน นาถมากินกาแฟที่ร้านเฮียโก ร้านเฮียโกกลับมาขายดีเหมือนเดิม หมูเองก็เข้าเรียนมัธยมแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติสุขอีกครั้ง
นาถนำอาหารไปถวายหลวงพี่ค่อม ค่อมได้บวชเป็นพระตามที่หลวงตาได้สั่งเสียไว้ก่อนมรณภาพ โดยมีจุกเป็นลูกศิษย์คนสนิท นาถคิดถึงเรื่องเจิดก็อดใจหายไมได้ เจิดถูกขโมยขึ้นบ้านและฆ่าทิ้งทั้งครอบครัว หลวงพี่จึงให้แง่คิดว่าทุกอย่างบนโลกล้วนไม่มีอะไรแน่นอน นาถฟังก็ยิ้มรับ นอกจากนี้นาถจะขอเอากระดูกของหญิงและหนูไปไว้ที่บ้านหลังใหม่ แต่หลวงพี่ถามนาถว่าเขาทั้งสองก็อยู่ในใจนาถมาตลอดไม่ใช่หรือ แล้วทำไมต้องไปยึดมั่นถือมั่นอะไรอีก นาถได้แง่คิดจึงเดินไปที่เก็บกระดูกของหญิงและหนู โดยมีมอมตามไปด้วย นาถสบายใจขึ้นหยิบรูปครอบครัวขึ้นมาดู ยิ้มให้หญิงและหนูก่อนจะนำรูปกลับไปไว้ที่บ้านหลังใหม่ แม้นาถจะไม่มีหญิงและหนูแต่นาถก็ยังมีมอมที่อยู่เคียงข้างคอยเติมความสุขให้ มอมคือสุนัขแสนรู้เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อเจ้านายของมันยิ่งชีวิต ….."มอม"…..
ติดตามชมละคร มอม นำเสนอเป็นตอนจบ ในวันที่ 30 เมษายน 2560 เวลา 20.15 - 21.10 น.ทางไทยพีบีเอส รับชมออนไลน์ทาง www.thaipbs.or.th/Live
แท็กที่เกี่ยวข้อง:
ละคร มอม
ความทรงจำในลมหายใจ Ost. มอม | เล็ก วงพราว | Thai PBS Drama MV
คนยังอยากมีบ้าน หมามันก็คงอยากมีบ้านเหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 1)
พี่สัญญา... พี่จะไม่ทำให้หญิงรออีกแล้ว (มอม : ตอนที่ 2)
พี่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตของเจ้ามอม แต่พี่คือ "ชีวิต" ของมันมากกว่า (มอม : ตอนที่ 3)
มีคนเอาหมามาฝากเลี้ยง ข้ายังเลี้ยงเลย นี่คนแท้ๆ จะไม่เลี้ยงได้ยังไง (มอม : ตอนที่ 4)
สงครามนอกจากเปลี่ยนโลกแล้ว ยังเปลี่ยนคนได้อีกด้วย (มอม : ตอนที่ 5)
ประเทศชาติอยู่ไม่ได้ ครอบครัวเราก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 6)
ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ล้วนเกิดมาจากใจเราเองทั้งนั้น (มอม : ตอนที่ 7)
มอม ทำตามคำสั่งข้านะ.. ไม่ตายข้าจะกลับมา (มอม : ตอนที่ 8)
พี่คิดถึงหญิงกับลูก เหมือนใจแทบขาด (มอม : ตอนที่ 9)
ผมอยากเป็นมิตรกับคนไทย อีกส่วนหนึ่งผมชอบหมาของเขา (มอม : ตอนที่ 10)
หมาก็มีหัวใจ คนยังกลัวตาย หมาก็กลัวตายเหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 11)
การกักขังสิ่งใดให้ไร้อิสรภาพ ย่อมเป็นบาป (มอม : ตอนที่ 12)
ข้ากินเป็นเพื่อนเอ็งก็ได้...เพื่อนยาก (มอม : ตอนจบ)
ละคร มอม
ความทรงจำในลมหายใจ Ost. มอม | เล็ก วงพราว | Thai PBS Drama MV
คนยังอยากมีบ้าน หมามันก็คงอยากมีบ้านเหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 1)
พี่สัญญา... พี่จะไม่ทำให้หญิงรออีกแล้ว (มอม : ตอนที่ 2)
พี่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตของเจ้ามอม แต่พี่คือ "ชีวิต" ของมันมากกว่า (มอม : ตอนที่ 3)
มีคนเอาหมามาฝากเลี้ยง ข้ายังเลี้ยงเลย นี่คนแท้ๆ จะไม่เลี้ยงได้ยังไง (มอม : ตอนที่ 4)
สงครามนอกจากเปลี่ยนโลกแล้ว ยังเปลี่ยนคนได้อีกด้วย (มอม : ตอนที่ 5)
ประเทศชาติอยู่ไม่ได้ ครอบครัวเราก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 6)
ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ล้วนเกิดมาจากใจเราเองทั้งนั้น (มอม : ตอนที่ 7)
มอม ทำตามคำสั่งข้านะ.. ไม่ตายข้าจะกลับมา (มอม : ตอนที่ 8)
พี่คิดถึงหญิงกับลูก เหมือนใจแทบขาด (มอม : ตอนที่ 9)
ผมอยากเป็นมิตรกับคนไทย อีกส่วนหนึ่งผมชอบหมาของเขา (มอม : ตอนที่ 10)
หมาก็มีหัวใจ คนยังกลัวตาย หมาก็กลัวตายเหมือนกัน (มอม : ตอนที่ 11)
การกักขังสิ่งใดให้ไร้อิสรภาพ ย่อมเป็นบาป (มอม : ตอนที่ 12)
