สังคมไทยมีความผูกพันกับช้างมานานตั้งแต่ประวัติศาสตร์สมัยสุโขทัย อยุธยา เรามักคล้องช้างป่าเพื่อมาใช้งาน ตั้งแต่ระดับชาวบ้านไปจนถึงกษัตริย์ โดยมีชาวกูยทางภาคอีสานเป็นผู้เชี่ยวชาญในการนี้ ปัจจุบันช้างบ้านมักถูกนำมาใช้เพื่อการท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่ ในอีกด้านหนึ่งเนื่องจากป่าที่ลดลงทำให้ช้างออกมากินในสวนในไร่ของคนมากขึ้น กลายเป็นความขัดแย้งที่อาจเป็นเส้นขนานตลอดไป
เรื่องราวของคนตัวเล็ก ๆ ที่อาศัยผูกพันอยู่กับสายน้ำและวิถีธรรมชาติใน "โตนเลสาบ" ชีวิตของ ซวนซืน, วิน หยาง จู และ เยียด เจิน เป็นกุญแจสำคัญที่จะไขปริศนาของการหายไปของปลาในโตนเลสาบ ทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และสะท้อนความจริงที่สิ่งมีชีวิตในชุมชนริมโตนเลสาบ ประเทศกัมพูชา ต้องเผชิญ พวกเขาจะหาทางออกในการปรับตัวหรือรับมือกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นได้หรือไม่
เรื่องราวของชาวกะยันที่คนไทยรู้จักกันดี นับตั้งแต่ชาวกะยัน ชนพื้นเมืองรัฐคะยาหลบลี้หนีภัยความขัดแย้ง จากการลุกขึ้นสู้ของกลุ่มกะเหรี่ยงแดงเพื่อเรียกร้องดินแดนคืนจากรัฐบาลทหารเมียนมา ชาวกะยันอพยพหลบหนีเข้ามาพึ่งพิงอยู่ในศูนย์อพยพตามแนวตะเข็บชายแดนไทยเมียนมายาวนานกว่า 30 ปี ตั้งรกรากและกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำจังหวัดแม่ฮ่องสอนในเวลาต่อมา บ้างก็ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐให้เดินทางจากศูนย์อพยพเพื่อไปยังประเทศที่สาม บ้างก็คืนกลับสู่บ้านเกิดโดยการส่งกลับของทางการไทย
เรื่องราวของยิปซีทะเลที่เคลื่อนย้ายเร่ร่อนในทะเลอันดามัน หลังจากลาบูนหรือสึนามิซัดผ่าน ภาพความสำเร็จของภาครัฐในการส่งเสริมชาวมอแกน ปรากฏเด่นชัดผ่านปริมาณนักท่องเที่ยวและเม็ดเงินจำนวนมหาศาล แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงของ เทียม ปุ๊กกี้ และ หม่ามุ๊ ตอกย้ำความจริงอีกด้านหนึ่งที่ยังไม่ปรากฏอยู่ในภาพดังกล่าว สถานะบุคคล สิทธิขั้นพื้นฐาน ความเป็นธรรม และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ยังคงเป็นคำถามสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่ใส คอยบั่นทอนจิตใจชาวมอแกนตราบทุกวันนี้
